Kendi ülkelerinde uyguladıkları demokratik uygulamaları, ülke sınırlarını aştıktan sonra bir sömürüye dönüştüğünü beyaz adamla temas edenler görüyorlar.

Tarihi örneklere inerek meselenin tarihsel olduğunu, aktüel dünyada karşılığının olmadığını söylemenin imkânı yok. Sömürgecilik bulabildiği her zeminde ortaya çıkıyor ve Batı modernitesine hizmete hazır toplulukları hareketlendiriyorlar.

Ülkelerin iç işlerine karışmaktan, sistemsel değişimlerde halkın nasıl tavır alacaklarına kadar pek çok alanda etkin tavırlarından vazgeçmiyorlar.

Bir devlet ortaya çıkıpta onların yaptıklarına itiraz etse yahut aynısıyla karşılık verse anında düşmanlaştırma başlıyor. Bugüne kadar yürütülen temel politikalar bu eksende devam ediyordu ama ne zamana kadar bu politikalarla Avrupa Birliği devam edebilir, buna itiraz edilmeyecek mi?

Sözgelimi, Türkiye Avrupa’daki herhangi bir seçime bugüne kadar müdahale etmiş midir? Hangi siyasi partiden yana tavır almıştır, alırsa ne olur? Onların bu ülkenin seçilmiş milletvekiline ve bakanına gösterdikleri densizlikleri Türkiye devleti de onlara yaparsa ne olur? “Defol ey beyaz adam bu topraklardaki egemenliğin bitmiştir, çok içimize girdin” derse acaba ne olur?

Her fırsatta Avrupa’daki demokratik değerlerin ne kadar köklü olduğundan bahseden, bu değerleri mutlaklaştıran çevrelerin Kıta'da yükselen faşizme itiraz edecek sözlerinin olmaması faşizmi meşrulaştıramaz. Bilakis itiraz edemeyenlerin ne kadar teslimiyetçi, irade göstermekten aciz olduklarını göstermektedir.

İsimlerinin, unvanlarının zerre kadar önemi yok, önemli olan temel insan haklarının, onlarca anlaşmayla varılan uluslararası hukukun ne adına, niçin çiğnendiğinin izahtan yoksun olmasıdır.

Fakat uyuşmuş zihinler bu faşizmi savunmakta haksız sayılmazlar çünkü beyaz adamdan gelen her şeyin ''tam ve mükemmel olduğu'' koduyla hareket etmektedirler.

Batı Faşizmine Karşı Vakarı Tercih Etmek

Devlet adamlarının ve siyasetçilerinin oluşturdukları politik gerilimlerin gelip geçici olduğunu bu gerilimlerle halklar arasındaki insani ve kültürel köprülerin atılmasına gerek olmadığını hemen her krizde görmekte ve yaşamaktayız. Faşist siyasetçiler, tarihsel arka planı görmekten aciz bürokratların, önlerini görmeye cesaret edemeyen teknokratların birer emir eri gibi hareket ederek ülkeleri, halkları karşı karşıya getirmeleri yeni bir şey değil.