Belki bütün yaşadığımız acıların yaşanması gerekiyordu, ben, gerekmediğine inananlardandım...

Öylesine bilgiden yoksun, çarpık ezberle donatılmış bir propaganda ile karşı karşıyayız ki, içinde yaşadığımız olayları ve olguları bize başka bir şekilde anlatıyorlar... Tanıklıklarımızı hiçe sayıp kendi gördükleri vaziyetten başka bir gerçekliğin olmadığını bize aktarmaya çalışıyorlar.

Sanki ‘Sur içi sakinleri devletin silahlı baskısına maruz kalmışlar, bağırıp çağırarak silahlı ergen gençlerden yardım istemekteler ve onlar da hendekler kazarak yardıma gelmişler’ gibi bir propaganda yapılmakta. Tanığıyız ki külliyen yalan ve kara propagandadır.

Sur içinde hendekler kazılmadan evvel buralarda neden filanca partiye oy verdiniz diye bir tek insanın kapısı mı çalındı? Elektriği, suyu mu kesildi? Esnaflara baskı uygulandı mı? Tarihi eserler yakılıp yıkıldı mı, yoksa içindeki pislikler temizlenerek halka mı açıldı? Kiliseler, camiler, türbeler, hanlar, hamamlar çürümeye terk edilmişken onarılarak halkın kullanımına açılmadı mı?

Buralardaki taş evler bizzat devlet tarafından korunmaya alınmadı mı? Yapılan evlere bakanlık tarafından teşvikler verilerek bu evlerin tarihi dokusu korunmaya alınmadı mı? Çarpık kentleşmenin oluşturduğu beton binaların yıkılarak yine tarihi dokuya uygun evlerin yapılması için burası gec de olsa sit alanı ilan edilip koruma altına alınmadı mı? İçkale’deki evler, havuzlar boşaltılarak aslına uygun bir projelendirme TOKİ tarafından yapılmadı mı?

(http://www.dvizyonhaber.com/…/toki-baskani-sur-sit-alani-to…)

Bu evlerde yaşayan bir tek insanın mağdur olmaması için onlara ev ve para teklifi yapılmadı mı? Tarihi mekânlara sahip çıkıldıkça bundan rahatsız olan çevreler var. 
Sur içi hendeklerle yakılıp yıkıldıktan sonra bu defa ikinci bir propaganda başlatılıyor, TOKİ buralarda beton binalar yaparak Sur’un tarihi dokusuyla oynanacak, türünden üst üste açıklamalar yapılıyor. (http://t24.com.tr/…/kck-sura-toki-giremez-oraya-bina-dikenl…) 25 Aralık 2015

Bir utanç abidesi gibi Kırklar Dağı’na dikilen betonarme yapılar hepimizin gözü önünde yapıldı, kimlerin izniyle yapıldığını da bereket ki görebildik. Şehrin tarihine, coğrafyasına birazcık saygılı olunsaydı bu betonarme yapılara en azından izin verilmezdi. Hatta bu alanın betonarme olmaması için mücadele dahi edilebilirdi. Ama yapıldı...

Sur ilçesinde yapılan işler elbette yeterli değil, bu sadece devlet imkânlarıyla olacak işler de değil, aynı zamanda bu mekânlarda yaşayan insanların da sahiplikleriyle olacak bir şey. Sahip çıkılmadıktan sonra bütün çalışmalar kolayca değersizleştirilebiliyor.

Bugüne kadar Sur ilçesine hiçbir hükümetin göstermediği bir ilgi ve alakanın gösterildiğini de rahatlıkla söyleyebiliriz. Belediyeler eğer birazcık bu şehre saygılı olsalardı bu ilgi ve alakayı şehirli insanın yaşama kalitesine pekâlâ dönüştürebilirdi. Ama öylesine bir dil ve düşmanlık yapılıyor ki değil işbirliği geliştirmek şehre gelen bir cumhurbaşkanını, başbakanı, bakanı, belediye yöneticileri karşılayamıyor. Belediye başkanları kendi tercihleriyle böylesine bir tavır aldıklarını kimse iddia edemez galiba. Birazcık şehir kültürüne sahip insanlarda bir misafirperverlik, şehre yeni gelen insanlara düşüncesi her ne olursa olsun bir hürmet vardır; bu, biraz emirle, talimatla oluşturulan bir durum.

Tam da anlatmak istediğimiz böyle bir şey. Düşmanlaştırma yapılıyor, mümkün olan diyalog kanallarının kapanması isteniyor. Normal insani ilişkilerin geliştirilmesinden inanılmaz düzeyde rahatsız olanlar bu düşmanlaştırma işini bir politika haline getiriyorlar. İşin kötü tarafı bazı siyasiler kendilerini sivil ve özgür kılacak şahsiyetli bir duruş sergileyemiyorlar; (elinde silah olanlardan) gelen her emri ve talimatı anında yerine getiriyorlar, bu silaha ve şiddete karşı bir irade ortaya koyamıyorlar.