Sizler ne de güzel sayıyorsunuz canlarım, cansızları, cansız bedenleri…

Başka neler sayarsınız acaba?

Mesele kendi öldürdüklerinizi sayar mısınız hiç?

Veya kaç kişiyi yaşattınız, kaç kişiyi hayata bağladınız?

Kaç kişinin sizinle hayata bağlanmasından mutluluk duydunuz/hissettiniz?

Sizin siyasetinizle, siyasi mücadele biçiminizle hayatını kaybedenlerin bütün sorumluluğunu ötekiye yıkmakla bulduğunuzu sandığınız ama “siyaseten üretilmiş basit bir cevap ve gerekçe” olmanın dışında hiçbir ahlaki, etik değeri olmayan cümlelerinizle kendinizi temize çıkarabileceğinizi mi düşündünüz?

Yaşatamıyorsanız bari bu kadar bariz bir şekilde ölüme gerekçe üretmeyin.

Yaşatmaya gücünüz yetmiyorsa eğer en azından ölüme gitmeleri için gerekçe üretmeye çalışarak şeytan işi sosyal medya üzerinden ter-u taze gençlerin gözüpek insanlıklarını basit bir kiralık katil olma yolunda heveslendirmeyin bari…

Unutmayın ki modern medeniyet öldürmek için fazlasıyla teknolojik silah üretmiştir.

Silah piyasasının en aziz müşterileri olarak hevesle karanlık bağlantılara girmişiz.

Elimize en ön önce tutuşturulacak en acı araç silahtır.

İyi bir yüzyıl yaşamadık, kabul.

Yüzyıla iyi bir şekilde başlamadık o da kabul.

Bu yüzyılı iyi yaşamamak için yüzyılın başında yapılan anlaşmalarla bugünlerin pek çok sorunu rüşeym olarak toprağa serpiştirilmiştir, bu da kabul.

Ama Soğuk Savaş senaryolarını aşanlar bu soğuk savaş senaryosunu bütün bayatlığına rağmen bize oynatmak istiyor anlaşılan.

Ölülerimizi sayıyoruz bu aralar, bir de acaip sayıyoruz maalesef.

Acaip saydırıyoruz bu aralar.

Acaba diyorum bunun sebebi canlı olarak birbirimizi saymamaktan kaynaklanıyor olabilir mi bu?

Hakkın, hukukun üstün olduğu, üstün olacağı bir siyasal sistem kurma özlemi kim içinden paylaşmıyor ki, değil mi yani?

Nasıl da herkes kendisine bir acaip hümanist olabiliyor ama…

Devletin el atıp çözmeye çalıştıklarını da, el atıp da çözemediği problemleri de göreceğiz.

Görmek zorundayız.

En önemli hayati organımız görmek ile ilgili olan gözdür.

Gözünüzü seveyim, görün, görünün ama birbirinizi canlı olarak sayarak görün.

Cansız bedenleri saymanın hiçbir marifeti yok hani…

Gelecek nesillerin umutlarını tüketiyoruz. Gelecek nesillerin kaynaklarını tüketiyoruz.

EN büyük sermaye olan sosyal sermayemizi acımasızca tüketiyoruz.

İnsanlar nasıl da siyaseten tecahül arif yapıyor…

Siyasetçilerin edebiyattan bu kadar anladığı ve edebi terimleri bu kadar hayatıyla özdeşleştirdiği bir dönem olmuş mudur siyasette öyle?

Ah gençler sizler “tuzu kuruların”, “iyi afiyette olsunların”ve özellikle de Avrupa’da keyifli bir yaşam süren bazı hemşerilerinizin sosyal medyada birkaç Avrupai kelamla sizi yönlendirmelerini kabul etmeyin lütfen.

Bu insanların çoğu soğuk savaş döneminin sürgünleridirler.

Onların bambaşka bir ruh yapıları vardır.

Bütün iyi niyetlerine rağmen yeni dönemin koşullarını ve gerçeklerini analiz edecek bir düşünce yapısına sahip olmaları çok zordur.

Sizin gördüklerinizi onlar görmedi, onların gördüklerini siz de görmeyeceksiniz, emin olun.

Koskocaman yaşlarına, başlarına bakıp da bunlar güngörmüşlerdir deyip sakın aklınızı o kliklere kaptırmayınız.

Sizler aldığınız eğitimle bu nesillere çok şey öğretecek kadar bilgili ve bilinçlisiniz.

Temiz vicdanınızı bu savaşçı şövalyelere sakın ola ki teslim etmeyiniz.

Bu kadar can kaybının bize çok şey kaybettirdiğini kesin olarak görüyorum.

Ancak kime sorsan sorumlusu bir başkası…

Suçlama konusunda sonu gelmez bir teselsül ile suçlama zincirini en son nereye demirleyeceğiz acaba?

Siz insan olarak değerlisiniz.

Bu değeriniz ancak sizin yaşıyor olmanızla anlaşılabilir.

Mail: [email protected]

twitter.com/zekeriyamenak