Özellikle büyükşehirlerde yaşamak artık yeniden tarif edilmekte, burada ortaya çıkan yaşama biçimleri her açıdan sorgulanmaktadır. Milyonca insanın bir arada yaşaması pek çok meselenin iç içe olmasına dolayısıyla her şeyin konuşulmasını gerekli kılmaktadır. Nerdeyse bütün yazılan, çizilen şehir hikâyelerine ruh veren bu ana damarda hüzünler, sevinçlerde hızla akmaya devam etmektedir. Bu işi sadece entellektüellere ya da medyaya bırakmak toplumsal tembelliğimizden sayılmalıdır...

2 Milyona dayanmış şehrimizde hayatımıza tatlı dokunuşlar yapabilecek, şehrin sahip olduğu birikimleri önemseyecek ve bunu modern dünyaya en güzel biçimde takdim edebilecek sorumluluk sahibi yerel yönetimler ne yazık ki ortaya çıkartamadık.

Bugüne kadar görüldü ki şehre başkan olarak seçtiğimiz veya atanan belediye başkanları ne yazık ki bu şehre gereken önemi ver(e)mediler. Daha çok kişisel, ideolojik meselelerini, inançlarını şehrin meselelerinden değerli gördüler. Bizi bir arada kardeşçe ve barış içinde tutabilecek, şehir hayatının kolaylaşmasını düzenleyecek işler ortaya koyamadılar. Elbette her yönetimin yaptığı iyi ve güzel işler vardır ancak yeterli gelmediği de ortadadır.

Şehre hizmet etmeyi esas alabilecek, şehrin sorunlarına çözümler üretebilecek ve görevini bihakkın yerine getirecek namuslu insanları bulmak zorundayız. Bulamadığımız zaman, şehir savaş alanına dönmekte, şehri emanet ettiğimiz yönetimler şehre ihanet içinde olmaktadırlar. Artık şehre kimin hizmet edebileceğini, şehri layık olduğu yere kimlerin taşıyabileceğini değerlendirmek durumundayız...